Sause-plouraire
Salix × sepulcralis
Salicaceae
Autre noum : Sause-plourous.
Noms en français : Saule pleureur, Saule pleureur doré.
Descripcioun :Lou sause-plouraire nous vèn d'Asìo, majamen de Chino emé la principalo meno, Salix babylonica. La maje part di sause-plourous que se rescontron dins li pargue soun de bastard coume Salix × sepulcralis (Salix babylonica x Salix alba) que resiston miés à la fre. La rusco jauno vèn de Salix alba alor que li ramo que pendoulon vènon de Salix babylonica. Aro tèms en tèms, se vèi en ribo d'aigo d'aquéli sause.
Usanço :Coume lis àutri sause dèu èstre febrifuje.
Port : Aubre
Taio : 6 à 12 m
Fueio : óupousado
Tipe bioulougico : Faneroufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Salix
Famiho : Salicaceae
Ordre : Malpighiales
Coulour de la flour :
Roujo
Petalo : ges
Ø (o loungour) enflourejado : 0,5 cm
Flourido :
Ivèr
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 600 m
Aparado : Noun
Febrié à mars
Liò : Ribiero
- Pargue
Estànci : Termoumediterran à Subremediterran
Couroulougi : Óurigino Asìo-Èst
Ref. sc. : Salix × sepulcralis Simonk., 1890
Grando-amoureto
Briza maxima
Poaceae Graminaceae
Àutri noum : Pan-de-passeroun, Pan-de-tourdre.
Noms en français : Grande Amourette, Grande brize.
Descripcioun :La grando-amoureto trachis dins li relarg safrous, adounc majamen en Prouvènço séusouso. Li fueio an ges de péu e la lengueto èi pulèu longo, fai mai de 2 mm. Se recounèis à si gròssis espigo, de 7 à 20 flour, que pendoulon .
Usanço :F. Couplan (op.cit., p. 114) raporto qu'en Bousnìo es esta fa de bouiaco e de galeto emé li gran.
Port : Erbo
Taio : 10 à 60(80) cm
Fueio : costo paralèlo
Tipe bioulougico : Teroufite
Cicle bioulougico : Planto de l'an
Gènre : Briza
Famiho : Poaceae
Famiho classico : Graminaceae
Ordre : Poales
Coulour de la flour :
Verdo
Petalo : ges
Ø (o loungour) enflourejado : 11 à 40 cm
Flourido : Printèms
Sòu : Si
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Mai à jun
Liò : Terraire safrous
- Tepiero seco
- Camin
Estànci : Termoumediterran à Coulinen
Couroulougi : Subretroupicau
Ref. sc. : Briza maxima L., 1753